วันศุกร์ที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

โศกนาฏกรรม กลางเขาใหญ่




มันคือโศกนาฏ กรรมสัตว์ป่า
กากเดนคน เข่นฆ่า ป่าเขาใหญ่
สร้างถนน ฉ้อฉล บนพื้นไพร
พญาเย็น เป็นดงไฟ ในฉับพลั

อย่าถามว่า ฆ่าไม้ ไปกี่ต้น
คดโกงปล้น แผ่นดิน กินไม่อั้น
บาดแผลป่า เหวอะหวะ ฉกาจฉกรรจ์
แผลแผ่นดิน พร้อยพัน แทบบรรลัย

โอ้..ปากช่อง ผ่าช่อง ป่าต้องแตก
ถางป่าแลก ทางรถ คิดคดใหม่
อย่าโยนผิด บาปกรรม น้ำมือใคร
ส่ำสัตว์ จดจำไว้ ใครย่ำยี

คนของรัฐ บำบัดสุข เที่ยวซุกหัว
 ไม่แก้ตัว ไม่เห็น เป็นหน้าที่
ถึงสิ้นสุด อุทยานฯ ย่านใหญ่นี้
เหลือดนตรี ตำนานเถื่อน เตือนสัตว์คน


     ดินเดือด ด้วยป่าดับ
ฟ้าพยับ พายุฝน
ภูไพร ไม้คงทน
      ดับคนฆ่า ป่า ดิน น้ำ


โอม..เจ้าพ่อ  เขาใหญ่ ให้รับรู้
ลูกช้างผู้ บุญน้อย ศักดิ์ต้อยต่ำ
ป่าวร้องแทน แผ่นดิน ถวิลธรรม
ประกาศ โศกนาฏกรรม กลางป่าดง

































1 ความคิดเห็น:

  1. เสียดายคนยุคนี้มองไม่เห็นคุณค่าของป่า. ยากที่จะปลูกสำนึกของคนที่เป็นทาศของเงิน จะทำอย่างไรกันดี?

    ตอบลบ