มหากาพย์แห่งน้ำ บทห้า : ร่วมทุกข์ร่วมฝ่าฟัน

วิกฤต มหาวิบัติ
                   เหตุปล่อยสัตว์ สู่สภา

นรก ตกตามมา 
                เห็นเต็มตา ตอกตำใจ

น้ำปิง วัง  ยม น่าน            พรั่งพรูผ่าน ย่านกรุงไกร

ทุ่งท่า ก็บ่าไหล               ท่วมทุกที่ ไม่รีรอ

การเมือง เรื่องประโยชน์   เพื่อผลโภชน์ โคตรเหล่ากอ

น้ำท่วม น้ำลายสอ             ง้างงาบต่อ รอน้ำลด


กรุงเทพ ฯ  แทบถึงฆาต
ผุดยุทธศาสตร์ อนาคต
วิกฤต แก้แพ้หมด
จะคิดคด ฟื้นฟูใคร

น้ำตา มิทันเหือด
              สั่งเฉือนเชือด สูบเลือดไทย

อุบัติ รัฐไทย ใหม่ 
ทางน้ำไหล ให้พังภินท์          

บ้านเมือง ต้องเสื่อมทรุด  
แม้นมิหยุด การเมืองสิ้น

รื้อทุน ที่มลทิน
             ทวงผืนดิน ได้เวณคืน

ท่วมทุกข์ ถึงเห็นธรรม               เห็นริยำ ทำขมขื่น

เช็ดตา พร่าเปียกชื้น        เห็นลึกตื้น พวกหื่นโหย

ไทยทุกข์ ใครทุกข์ด้วย    ทนเจ็บป่วย ด้วยทุกข์โบย

ไม่โกรธ ไม่โอดโอย      โดยอ้าแขน แอ่นอกรับ

ปราชญ์น้ำ ได้ดำรัส
               ประจักษ์ชัด จัดเสร็จสรรพ

ขืนคอย คงย่อยยับ
        กับสถุล ทุนการเมือง