ภัยน้ำท่วม ท่วมทุกข์ ทุกพื้นที่
เคยอุบัติ แต่ปี สองสี่แปดห้า
น้ำเหนือบ่า น้ำป่าเข้า เจ้าพระยา
สูญเสียนั้น น้อยกว่า ขณะนี้
ขณะที่ มือยาว สาวเอาได้
ชาวนา และ ชาวไร่ กลายเป็นผี
โม่แป้ง สังเวยกลุ่ม กฎุมพี
ตระบัดกฎ บดขยี้ อย่างเยือกเย็น
อย่าถามว่า ตัดไม้ ไปกี่ต้น
เขาหินปูน ระเบิดปล้น จนไม่เห็น
สร้างถนน โค่นป่า พญาเย็น
คอยเชือดเถือ แก่งเสือเต้น ตาเป็นมัน
อย่าตำหนิ นายหน้า ค้านาข้าว
ห้าล้านไร่ ให้ต่างด้าว ดินข้าวขวัญ
น้ำท่วมทุ่ง ทั่วไป ไม่สำคัญ
ประโยชน์แย่ง แบ่งกัน แยกกันกิน
อย่าตำหนิ รัฐบาล ปัญญาอ่อน
เขาสิย้อน ค่อนแคะ และ หยามหมิ่น
ไร้สำนึก ขาดคุณค่า จนชาชิน
จึงคลุ้งกลิ่น น้ำเน่า เข้าสภา
วิถีแห่ง มวลน้ำ ธรรมชาติ
ใช้อำนาจ พลาดผิด วิกฤตกว่า
น้ำท่วมอย่า โทษน้ำ ธรรมดา
รอน้ำลด ตอผุดท้า ประชาชน
น้ำท่วม เทียบน้ำร้าย ใช่โจรร้าย
น้ำตาราย แสบตา แข่งฟ้าฝน
สร้างเกราะแกร่ง ทรหด ให้อดทน
รวมน้ำจิต ทุกคน ประจญภัย
โชคดี มีพ่อหลวง คอยห่วงหา
ขอเพียงอย่า ฆ่าแผ่นดิน ถิ่นอาศัย
ตะโกนถาม ตัวเอง เอ็งเป็นใคร
ส่งสำนึก สั่งหัวใจ ไม่ยอมแพ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น